قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسکم لا تقنطوا من رحمة الله إن الله یغفر الذنوب جمیعا

در نگاه اول سوال قشنگی است وباید جواب داده شود.راستی چرا خدا باب توبه را گشود که من به امید توبه گناه کنم.بردران یوسف به امید توبه پیامبر را در چاه انداختند.بنی اسرائیل به امید توبه پیامبران را کشتند.کوفیان به امید توبه آمدند کربلا و.....

چرا همان موقع که گناه کردم خدا من را رسوا نساخت که دیگر گناه نکنم؟وخیلی سوالات دیگر.حال پاسخی کوتاه به این همه پرسش

1- هدف از خلقت تربیت است یعنی همان رسیدن به سعادت.این تربیت فقط با رفاقت با خدا حاصل می شود ولی از آن طرف برخی موانع برای این رفاقت وجود دارد.دشمن قسم خورده ای به نام شیطان(قال فبعزتک لأغوینهم اجمعین)میخواهد پیوند رفاقت با خدا را پاره کند.وخدا باب توبه را گشود برای پیوند مجدد.شیطان گفت: لا خرجت من قلب إبن آدم مادام فیه الروح(از قلب بنی آدم تازمانی که روح دارد خارج نخواهم شد)خدا فرمود بعزتی لا حجبت  عنه التوبة مادام فیه الروح(تازمانی که روح در بدن دارد مانع توبه او نخواهم شد)یعنی تا آخرین لحظه هم خدا فرصت برقراری دوستی را به انسان میدهد.انسان وقتی بیمار می شود نیاز به طبیب دارد واگر بیماری سخت تر شد نیاز نیز بیشتر می شود.پس اولین دلیل این است که خدا می خواهد رفاقتش را با ما حفظ کند.یعنی مارا حفظ کند.(اللهم إنی أسئلک باسمک یاشفیق ویا رفیق ) دعای جوشن کبیر

2- خدا عاشق بنده های خودش است. وعشق خدا به بنده هایش بیشتر از عشق بنده به خدا وبلکه بیشتر از عشق مادر به فرزند شیرخوارش است.

حدیث قدسی: لو علم المدبرون کیف اشتیاقی بهم لماتوا شوقاً إلیّ وتفرقت اوثالهم( اگر بنده های گنه کارمن آنهایی که به من خدا پشت کرده اند بدانند که من چقدر مشتاق آنها هستم از شدت خوشحال می میرند)میزان الحکمه ج4 ص 2797

"""""" : یا عیسی کم أُطیل النظر وأُحسِنُ الطلب والقوم لایرجعون( ای عیسی چقدر منتظر باشم وچشم به راه ولی از بنده ها کسی بر نمیگردد)

""""": یا بنی آدم إنا أبعدنا إبلیس لأنه لم یسجد لک فکیف حالفته وهجرتنی(بنی آدم ما شیطان را از خود راندیم چون به تو سجده نکرد پس چگونه با او رفاقت می کنی وما را ترک کرده ای؟)

شیطان که خدا را عبادت میکرد. کمثل الشیطان إذ قال  للإنسان إُکفر فلما کَفَرَ قال إنی برئٌ منک إنی أَخاف الله رب العالمین(وقتی شیطان به انسان میگوید کافر شو واو کافر می شود شیطان میگوید من از تو بیزارم من از پروردگار عالمیان خوف دارم)

3- اگر خدا توبه را خلق نمیکردشاید دیرتر گناه میکردیم ولی دیگر اصلاح نمیشدیم زیرا امیدی به بخشش نداشتیم.می گفتیم آب که سر بگذرد چه یک وجب چه صد وجب.ماکه جهنمی شدیم پس بیا دنیا را خوش بگذرانیم.اگر خدا همان موقع ما را رسوا می کرد گستاخ تر می شدیم. اگر خدا باب توبه را می بست هیچ گاه امثال  جوان کفن دزد در زمان رسول خدا و حر در کربلا و همسایه ابو بصیر در کوفه ودر زمان امام صادق وبُشر حافی در زمان امام کاظم و وفضیل عیاض ها ورسول ترک ها وهزاران نفری که از بیراهه برگشته ودر مسیر اصلی قرار گرفته اند تربیت نمی شدند.

ودر یک کلام توبه آغوش رحمت الهی است .

امید وارم جوابی که به پرسش اول بحث دادم کافی ومفید باشد.